هميشه بياد تو!
در
اين وادی وانفسا
در اين غربت جان فرسا
که دستی
بر نمی _ يارد بر دستی
که نوری
بر نمی تابد بر
هستی
که شبگرد قلندر را
نمي بينی به سر مستی
تو ای يار شفيق
ای مهربان من
کجا هستی
کجا هستی
در
اين داغ برهوت بيابانی
که خار
زيبايی دشت است
که زاغ در باغ
به جای بلبل خوش
خوان
به گلگشت است
در
اين هيهات هستی
در اين راه ميانه
بين هستی و نهستی
در اين گلزار
که گل
افسرده و زار است
و خار
غير از نگهداری زگل
در حال پيکار است
و رنگ گل
ديگر ارغوانی نيست
زلال آب چشمه
در شکاف کوه
در شکاف کوه
شفاف، آن چنانی
نيست
که پير دير
ياد ايام جوانی نيست
تو ای سبز چمن
گلشن
ذلال جاری چشمه
کجا هستی
کجا هستی
علی کریمی نوامبر 2004
No comments:
Post a Comment