چین در حال تهاجم به جهان ولی این بار با سلاح سرمایه داری....
دوستان از زمان انقلاب بلشویکی سال 1917 و روی کار آمدن حاکمیت کمونیستی در
روسیه و گسترش آن در سالهای 1950 به ویژه پس از پیروزی کمونیستها در قاره زرد و در
سر زمین خاقان ها، ایدئولوگ های این پدیده شوم و دشمن آزادی بشریت یک ثانیه از
گسترش و هژمونی کمونیسم بر دنیای آزاد سرمایه داری غافل نمانده اند. زیاد در پیچ و
خم فرایند این بلای زمینی که دامن گیر بشریت شد و اسارت انسان را در نیمی از جهان
ما تا فرو پاشی شوروی بدنبال خود آورد
نمیروم و بیشتر به رخداد های جهان کنونی میپردازم. باید دانست که نگرانی و تشویش
امروز مردم دنیا در جنگی با سلاح بیولوژیکی شروع شده که ماشه شلیک اولین گلوله آن
در آزمایشگاهی در شهر ووهان چین کشیده شد. اگر چه هنوز اسناد و مدارک دقیق مبتنی
بر ساخت این سلاح کشنده و همه گیر در آن آزمایشگاه رو نشده ولی، برابر شواهد و
شنیده ها تقریبا هیچ تردیدی وجود ندارد که ویروس کووید 19 نه از دل میوه فروشی شهر
بیرون آمد بلکه از داخل لوله های آزمایشگاهی به یک نفر دکتر چینی سرایت کرد و باقی
ماجرا که حقیقت آن کم و بیش بر همگان آشکار شده.
اندکی دقت به پیش در آمد این کشنده همگانی به ما میآموزد که چین اصولا خواهان جنگ های کلاسیک و لشکر کشی های معمول به کشوری و درگیری نظامی با دولتی در جهان نبوده و نیست. چین با استفاده از نیرنگ های سنتی خود یعنی سه عادت نکوهیده و پلشت معمول و مرسوم در جامعه چین؛ دروغگوئی و پنهان کاری، دزدی (علم و دانش پیشرفته از غرب و ژاپن) و تقلب در ساخت کالا توانسته با فروش اجناس بنجول بازار نیمه حال کشور های جهان سومی و حتی پیشرفته را تصرف کند. در نتیجه شرکت در هر جنگی چه منطقه ای و چه جهانی به منافع باد آوره محصولات بی ارزش چینی زیان های فراوان وارد میکند.
در جابجائی این سیاست عدم شرکت در جنگ های کلاسیک چین با دزدی های خود از تکنولوژی غرب در زمینه های بیولوژیکی و نانو تکنولوژی دست بکار توسعه و تولید سلاحی کشنده تر و همه گیر تر از هر بمبی زده که امروز نشانه های ترکش این سلاح غیر اخلاقی و غیر انسانی در جهان مردم بیگناه را هدف قرار داده. میشود در نمونه های جنگ های کلاسیک تصوری هر چند غلط را عمومیت داد که مثلا سرباز و نظامیان کشوری در جنگی نظامی با دولتی کشته و یا زخمی شوند که البته قلب کدام انسان با شرف و مسئول و متعهدی از کشته شدن انسانی نمیرنجد. ولی چین با شیوه توسل به جنگی بیرحمانه و نا برابر مردمان عادی و بیگناه و حتی زنان و کودکان را هدف قرار میدهد و دست به جنایت و کشتار علیه بشریت میزند که در مرام و مسلک هیچ جنبنده ای نمیگنجد.
بر گردیم به گاه شمار روز های سیاه شروع این ویروس همه گیر و کشنده همگانی.
در نوامبر سال قبل دکتری در آزمایشگاه مجهزی در ووهان چین هنگام کار بر روی این سلاح کشنده متوجه دریافت ویروسی در خود میشود که بعد ها او را کشت. بدون وقفه و با سرعت تمام، نیرو های امنیتی / اطلاعاتی چین که در جریان کار بودند و نظاره گر در آزمایشگاه برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت دست بکار میشوند. در ماه نوامبر دکتر مبتلا به ویروس میمیرد و دولت کمونیست چین تمام توان خود را بکار میگیرد تا از درز خبر و جهانی شدن موضوع ویروس کووید 19 جلوگیری کند و با پنهان کاری و با زمینه ترس از فرار سرمایه ها از چین سر آغاز ویروس را از آلودگی میوه های آلوده به خفاش در میوه فروشی شهر اعلام میکند.
در 15 دسامبر آمریکا و چین قراردادی برای تعادل در امور گمرکی و بازرگانی امضاء میکنند که در آن پرداخت مبلغ 500 بیلیون (میلیارد) دلار از طرف چین به آمریکا بابت زیان های وارده به آمریکا در سال های گذشته تعهد میشود (دست ترامپ درد نکند). چین با اطلاع از آنچه در آزمایشگاه بیولوژی ووهان در جریان بود فورا تبصره ای را با اصرار در این قرارداد میگنجاند و شرط احتمالی! وجود بلای زمینی را برای پرداخت آن مبلغ ضروری میشمارد.
در اوایل ژانویه سال 2020 که اولین خبر شیوع ویروس در چین و در کره جنوبی نمایان میشود دولت آمریکا بخصوص و جامعه جهانی هم برای فرستادن دانشمندان بیولوژی و میکروب شناسی و باری کردن دانشمندان چینی و تحقیق در این زمینه اعلام آمادگی میکنند که دولت چین آنرا رد میکند. تا 15 ژانویه اخبار جهانی میشود و نگرانی های عمومی جهان را فرا میگیرد.
چین که متوجه میشود دنیا از پنهان کاری و مقاصد شوم این جنایت بزرگ توسط دولت چین آگاه خواهد شد، به این نتیجه میرسد که، اگر قرار است این فاجعه تنها در کشور چین همگانی شود و اقتصاد و امنیت چین را مورد حمله قرار دهد، چه بهتر که این فاجعه جهانی شود تا اقتصاد تمام دنیا را به آتش بکشد و نه تنها چین در آن نسوزد. چین که هنوز از اعلام رسمی شیوع ویروس کووید 19 خود داری میکرده با پذیرفتن مسافران جهانی و برقراری پرواز های روزانه به کشور های جهان میکوشد هر چه بیشتر در نشر و نفوذ ویروس به کشور های دیگر فعال باشد.
اگر چین از پنهان کاری خود که در پشت آن هدف شومی برای توسعه سلاح ویروسی خوابیده بود دست کشیده بود و از جهانیان درخواست کمک میکرد، تخمین زده میشود که میزان خسارت جانی در کشور چین در بد ترین شکل شیوع ویروس میتوانست بسیار کنترل شده باشد و شاید میزان خسارت مالی در کل کشور های جهان تا زیر 20 در صد باشد.
حالا هم که چین از ابتدای کار در تولید و توسعه این ویروس در آزمایشگاه ها اطلاع داشته و تمام زوایای آنرا میشناسد و میداند و حتی برای پیشگیری و کشف واکسن هم میتواند پیشقدم باشد حاظر نشده سر سوزنی از اطلاعات و داده های آزمایشگاهی را با دانشمندان جهان در میان بگذارد. پیش بینی میشود چین بتواند واکسن و داروی درمان را جلوتر و زود تر از کشور های پیشرفته دنیا تهیه کند و شاید هم تا کنون این کا را انجام داده باشد ولی آز آنجا که هدف و نیت و قصد دولت چین جنایت علیه بشریت بوده و هست از ارائه خدمات واکسن و داروی درمان به جهانیان سر باز میزند و میخواهد آنرا بر ملا نکند تا روز موعود که بتواند خودش را قهرمان کمک به جهانیان معرفی کند و آنرا رو کند.
اما، به همت و برکت وجود دانش در دنیای آزاد دانشمندان میتوانند از پس این ویروس هولناک و کشنده همگانی بر بیایند.
اندکی دقت به پیش در آمد این کشنده همگانی به ما میآموزد که چین اصولا خواهان جنگ های کلاسیک و لشکر کشی های معمول به کشوری و درگیری نظامی با دولتی در جهان نبوده و نیست. چین با استفاده از نیرنگ های سنتی خود یعنی سه عادت نکوهیده و پلشت معمول و مرسوم در جامعه چین؛ دروغگوئی و پنهان کاری، دزدی (علم و دانش پیشرفته از غرب و ژاپن) و تقلب در ساخت کالا توانسته با فروش اجناس بنجول بازار نیمه حال کشور های جهان سومی و حتی پیشرفته را تصرف کند. در نتیجه شرکت در هر جنگی چه منطقه ای و چه جهانی به منافع باد آوره محصولات بی ارزش چینی زیان های فراوان وارد میکند.
در جابجائی این سیاست عدم شرکت در جنگ های کلاسیک چین با دزدی های خود از تکنولوژی غرب در زمینه های بیولوژیکی و نانو تکنولوژی دست بکار توسعه و تولید سلاحی کشنده تر و همه گیر تر از هر بمبی زده که امروز نشانه های ترکش این سلاح غیر اخلاقی و غیر انسانی در جهان مردم بیگناه را هدف قرار داده. میشود در نمونه های جنگ های کلاسیک تصوری هر چند غلط را عمومیت داد که مثلا سرباز و نظامیان کشوری در جنگی نظامی با دولتی کشته و یا زخمی شوند که البته قلب کدام انسان با شرف و مسئول و متعهدی از کشته شدن انسانی نمیرنجد. ولی چین با شیوه توسل به جنگی بیرحمانه و نا برابر مردمان عادی و بیگناه و حتی زنان و کودکان را هدف قرار میدهد و دست به جنایت و کشتار علیه بشریت میزند که در مرام و مسلک هیچ جنبنده ای نمیگنجد.
بر گردیم به گاه شمار روز های سیاه شروع این ویروس همه گیر و کشنده همگانی.
در نوامبر سال قبل دکتری در آزمایشگاه مجهزی در ووهان چین هنگام کار بر روی این سلاح کشنده متوجه دریافت ویروسی در خود میشود که بعد ها او را کشت. بدون وقفه و با سرعت تمام، نیرو های امنیتی / اطلاعاتی چین که در جریان کار بودند و نظاره گر در آزمایشگاه برای سرپوش گذاشتن بر این جنایت دست بکار میشوند. در ماه نوامبر دکتر مبتلا به ویروس میمیرد و دولت کمونیست چین تمام توان خود را بکار میگیرد تا از درز خبر و جهانی شدن موضوع ویروس کووید 19 جلوگیری کند و با پنهان کاری و با زمینه ترس از فرار سرمایه ها از چین سر آغاز ویروس را از آلودگی میوه های آلوده به خفاش در میوه فروشی شهر اعلام میکند.
در 15 دسامبر آمریکا و چین قراردادی برای تعادل در امور گمرکی و بازرگانی امضاء میکنند که در آن پرداخت مبلغ 500 بیلیون (میلیارد) دلار از طرف چین به آمریکا بابت زیان های وارده به آمریکا در سال های گذشته تعهد میشود (دست ترامپ درد نکند). چین با اطلاع از آنچه در آزمایشگاه بیولوژی ووهان در جریان بود فورا تبصره ای را با اصرار در این قرارداد میگنجاند و شرط احتمالی! وجود بلای زمینی را برای پرداخت آن مبلغ ضروری میشمارد.
در اوایل ژانویه سال 2020 که اولین خبر شیوع ویروس در چین و در کره جنوبی نمایان میشود دولت آمریکا بخصوص و جامعه جهانی هم برای فرستادن دانشمندان بیولوژی و میکروب شناسی و باری کردن دانشمندان چینی و تحقیق در این زمینه اعلام آمادگی میکنند که دولت چین آنرا رد میکند. تا 15 ژانویه اخبار جهانی میشود و نگرانی های عمومی جهان را فرا میگیرد.
چین که متوجه میشود دنیا از پنهان کاری و مقاصد شوم این جنایت بزرگ توسط دولت چین آگاه خواهد شد، به این نتیجه میرسد که، اگر قرار است این فاجعه تنها در کشور چین همگانی شود و اقتصاد و امنیت چین را مورد حمله قرار دهد، چه بهتر که این فاجعه جهانی شود تا اقتصاد تمام دنیا را به آتش بکشد و نه تنها چین در آن نسوزد. چین که هنوز از اعلام رسمی شیوع ویروس کووید 19 خود داری میکرده با پذیرفتن مسافران جهانی و برقراری پرواز های روزانه به کشور های جهان میکوشد هر چه بیشتر در نشر و نفوذ ویروس به کشور های دیگر فعال باشد.
اگر چین از پنهان کاری خود که در پشت آن هدف شومی برای توسعه سلاح ویروسی خوابیده بود دست کشیده بود و از جهانیان درخواست کمک میکرد، تخمین زده میشود که میزان خسارت جانی در کشور چین در بد ترین شکل شیوع ویروس میتوانست بسیار کنترل شده باشد و شاید میزان خسارت مالی در کل کشور های جهان تا زیر 20 در صد باشد.
حالا هم که چین از ابتدای کار در تولید و توسعه این ویروس در آزمایشگاه ها اطلاع داشته و تمام زوایای آنرا میشناسد و میداند و حتی برای پیشگیری و کشف واکسن هم میتواند پیشقدم باشد حاظر نشده سر سوزنی از اطلاعات و داده های آزمایشگاهی را با دانشمندان جهان در میان بگذارد. پیش بینی میشود چین بتواند واکسن و داروی درمان را جلوتر و زود تر از کشور های پیشرفته دنیا تهیه کند و شاید هم تا کنون این کا را انجام داده باشد ولی آز آنجا که هدف و نیت و قصد دولت چین جنایت علیه بشریت بوده و هست از ارائه خدمات واکسن و داروی درمان به جهانیان سر باز میزند و میخواهد آنرا بر ملا نکند تا روز موعود که بتواند خودش را قهرمان کمک به جهانیان معرفی کند و آنرا رو کند.
اما، به همت و برکت وجود دانش در دنیای آزاد دانشمندان میتوانند از پس این ویروس هولناک و کشنده همگانی بر بیایند.
باز منِ یک تا قبا پیشنهاد میکنم کارخانه های آمریکائی بخصوص تولید کنندگان دارو و لوازم بهداشتی هر چه زود تر سرمایه ها و کارخانجات خود را از چین بیرون بکشند و آنها را یا در آمریکا، یا به هند و یا به آمریکای جنوبی منتقل کنند.
باز پیشنهاد میکنم دانشجویان چینی و جاسوسان دولت کمونیست چین و دزدان تکنولوژی از ادامه تحصیل در دور های ارشد و دکترا و مقاطع تحقیقی در دانشگاه های آمریکا محروم شوند یا تنها در زمینه های علوم انسانی اجازه تحصیل داشته باشند.
