عشق یا دوستی، کدامش؟
باید عاشق بود, هیچ راهی دیگری وجود
ندارد.
دوست داشتن، احساسی محتاطانه است و عشق علاقه ایست جسورانه و کیست که "جسارت عشق" را با احتیاط دوست داشتن تعویض کند!
ارزش عشق به عقلانی نبودنش است و زیبایی اش به "پریشانی" و تلاطم و بی نظم و قاعده بودنش و طراوتش در آن است که "شکاف عقل" آن را جدا نمی کند.
دوست داشتن، احساسی محتاطانه است و عشق علاقه ایست جسورانه و کیست که "جسارت عشق" را با احتیاط دوست داشتن تعویض کند!
ارزش عشق به عقلانی نبودنش است و زیبایی اش به "پریشانی" و تلاطم و بی نظم و قاعده بودنش و طراوتش در آن است که "شکاف عقل" آن را جدا نمی کند.
عشق تنها پدیده عاطفی است در بدن که از
مغز (پایگاه عقل) دستور نمیگیرد و در حوزه قلب (جایگاه دل) عمل میکند.
عشق سراسر "چالش" است، و دوست داشتن سرتا پا "سازش"، معلوم است که چالش پر از هیجان است و سازش مملو از سکون.
دوست داشتن نوعی انفعال است و عشق گونه ای از "انتحار" برای رسیدن به نهایت هیجان. انتحار نمادی از خلوص است و انفعال سمبلی از رکود.
در عشق "حد " وجود ندارد و هر چه افراط به ان بیشتر راه پیدا کند بر جذابیتش می افزاید و از رخوتش می کاهد ، اما در دوست داشتن اغراق معنا ندارد و علاقه ای که "مبالغه" نداشته باشد به طنز می ماند.
عشق قهر دارد، "ناز کشیدن " دارد، فراز و فرود و صعود و سقوط دارد، غم فراق و شوق وصال دارد اما دوست داشتن به خاطر ماهیت محافظه کارانه اش سراسر یکنواختی است و تماما روزمره گی.
عشق سراسر "چالش" است، و دوست داشتن سرتا پا "سازش"، معلوم است که چالش پر از هیجان است و سازش مملو از سکون.
دوست داشتن نوعی انفعال است و عشق گونه ای از "انتحار" برای رسیدن به نهایت هیجان. انتحار نمادی از خلوص است و انفعال سمبلی از رکود.
در عشق "حد " وجود ندارد و هر چه افراط به ان بیشتر راه پیدا کند بر جذابیتش می افزاید و از رخوتش می کاهد ، اما در دوست داشتن اغراق معنا ندارد و علاقه ای که "مبالغه" نداشته باشد به طنز می ماند.
عشق قهر دارد، "ناز کشیدن " دارد، فراز و فرود و صعود و سقوط دارد، غم فراق و شوق وصال دارد اما دوست داشتن به خاطر ماهیت محافظه کارانه اش سراسر یکنواختی است و تماما روزمره گی.
باید عاشق شد و عاشق ماند.
No comments:
Post a Comment