تاریخچه مختصر قوم یهود

تاریخچه مختصر قوم یهود 
اسرائیل لقب یعقوب می باشد. این واژه از اسرا + ئیل تشکیل شده است و معنی

 "بنده خدا" همان "عبدالله" مسلمانان را می دهد.   یعقوب 3483  سال پس از آدم متولد شد. پدرش اسحاق بود. یعقوب در فلسطین خود را پیامبر خواند  و 50 سال مردم آن سرزمین را به شریعت ابراهیم دعوت نمود.  یعقوب 12 فرزند داشت که  "یهود" از نام چهارمین فرزند وی "یهودا" گرفته شده است. قوم یهود در فلسطین زندگی می کردند و پس از تو طئه ی به قتل رساندن یوسف به مصر میروند و بدین ترتیب قبیله های زیادی از بنی اسرائیل به وجود آمد. اقوام یهود در زمان فرعون به علت نافرمانیهایشان از موسی چهل سال در بیابانها سرگردان می مانند و بالاخره توسط یکی از نوادگان موسی به فلسطین باز گرداننده میشوند که قبل از استقرار نخستین پادشاه و دولت یهودی توسط  طالوت که نام دیگرش ساموئیل یا شامول بود در بین سالهای"1055 تا 1095 در فلسطین تشکیل میشود.  

  پس از ایشان داوود به نبوت رسیده و در ناحیه شرقی فلسطین اورشلیم را بتا نهاد و آنجا را پایتخت خود نامید.  بعد از وی حضرت سلیمان به پادشاهی می رسد .
پس از فوت حضرت سلیمان دولت بنی اسرائیل به دو قسمت تقسیم شد و مدت 200 سال با یکدیگر به نبرد پرداختند تا اینکه امپراطوری آشوری ها در سال 722 بر آنها پیروز شده و فرمان اخراج همه یهودیان را آن منطقه صادر کردند.  جنگ دامنه داری بین آشوریها و یهودیان در گرفت تا اینکه در سال 562 قبل از میلاد " نبوکد نصر" یا همان بخت النصر پادشاه بابل بر آنها پیروز شد، اورشلیم را خراب کرده و عبادتگاه سلیمان را نابود نمود و تمامی یهودیان را اسیر کرد. 

یهودی ها مدت زیادی در اسارت بودند تا آنکه کوروش پادشاه ایران بابل را فتح کرد و آنان را آزاد نمود و به فلسطین باز گردانید.  سالهای پس از میلاد قوم یهود چندین بار درگیر جنگهای متعددی شدند و در نهایت بین سالهای 117 تا 138 پس از میلاد " ادریانوس" پادشاه روم اورشلیم را به تصرف در آورده و برای همیشه انجام مراسم مذهبی را بریهودی ها منع کرد.

در سال 16 ه. ق مسلمانان فلسطین را فتح کردند و اغلب مردم این دیار اسلام آورده و در فتوحات اسلامى در شام، مصر و مغرب شرکت جستند. در زمان فتح اورشلیم، هیچ یهودى‏اى در شهر وجود نداشت چرا که به وسیله مسیحیان از ورود به آن منع شده بودند و از سویى رومیان با مسلمانان شرط کرده بودند که از ورود آنها (یهودیان) به اورشلیم جلوگیرى کنند. 

بدین ترتیب مسجدالاقصى را بر روی قبر پیامبران یهود ساختند و از آن پس فلسطین به استثناى دوره اشغال به وسیله صلیبى‏هاى قرون وسطى ( 1099 م.) که سرانجام به دست صلاح‏الدین ایوبى (1187 م.) آزاد شد و پیوسته بخشى از خلافت اسلامى بود. 

فلسطین و  اورشلیم  دگر بار و به دنبال اشغال فرانسوى‏ها، به رهبرى ناپلئون- که توانسته بود براى مدتى کوتاه چند شهر فلسطینى را به اشغال درآورد از دست مسلمانان خارج شد . 

احمد پاشا الجزار، فرمانده  نیروهاى [فلسطینى‏] تحت امر او، توانستند در سال 1799 م. ناپلئون را شکست دادند.  گفتنى است ناپلئون از یهودیان جهان و بقایاى آنها در فلسطین خواسته بود، در کنارش بجنگند و در مقابل برایشان دولتى در فلسطین دایر کند که حامى منافع فرانسه در منطقه باشد. 

 در سالهای بعد بارها و بارها یهودیان از کشورهای مختلف رانده میشوند. در سال 1290

ادوارد پادشاه انگلستان یهودیان را بیرون کرده و ورود آنها به انگلیس تا 400 سال ممنوع میشود. در سال
 میلادی بعد از به قدرت رسیدن " فلیپ" حتی یک یهودی در کل فرانسه پیدا نمی شده است و در
مدت جنگ جهانی دوم هم که شاهد جنایات هیتلر نسبت به قوم یهود بوده ایم. 

نتیچه اینکه ساکنان اصلی کنعان آنزمان و فلسطین کنونی اقوامی از اعراب و قبایلی بوده که با ورود ابراهیم به آن سرزمین و کوشش یعقوب و شامول و داود و سلیمان دینی را در آن منطقه یا به زور و یا به اختیار میپذیرند که یهودیت بود. 

حمله اعراب مسلمان شده دین اسلام را به منطقه میبرند و همراه با رومیان و بعد از فرو پاشی امپراطور روم سپس عثمانی ها در جنگ های پی در پی باعث آوارگی قومی میشود که به تناوب و تواتر در طول 1000 سال از سرزمسن موعود پدری و پیامبری شان میشود.