سپندارمذگان والنتاین فرخنده باد

والنتاین جشن عشق و دوست داشتن بر عاشقان فرخنده باد.

جشن عشق در ایران باستان
گفته می شود که در ایران باستان،  چند قرن پیش از میلاد روزی موسوم به روز عشق بوده است. این روز که «سپندارمذگان» یا «اسفندارمذگان» نام گزاری شده است  در تقویم جدید ایرانی تقریبا و با اختلاف چند روزی مصادف با والنتاین غربی ها میباشد.

سپندارمذ لقب زمین است ، زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد . زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد عشق می پنداشتند. در ایران باستان علاوه بر ماه ها، روزها نیز اسم داشته اند و در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می شده است. در همان روزی که نامش با نام ماه مقارن می شد جشنی ترتیب می دادند. پنجمین هر ماه اسفندارمذ، نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندارمذ بود، جشنی با همین عنوان بر پا میکردند.

سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده به آن ها هدیه می دادند.

در آیین آریایی باستانی ایرانی ها عزاداری معنی نداشته و حتی مردگان را با جشنی برای بزرگداشت زندگی اش بدرقه و به خاک پاک می سپردند. و این همان رسمی است که امروزه در غرب رواج دارد و در مرگ کسی سر و سینه نمیدرند و به خاک و گل خود را آغشته نمیکنند.  

روز عشق بر همه عاشقان خجسته باد.  

والنتاین که بود؟
در باره جشن عشق و دوستی و یا روز والنتاین مشهور و معروف است که در کلیسای کاتولیک حداقل سه قدیس با نام والنتاین وجود داشته است که همگی بدست امپراتوران کلیسا به قتل رسیده اند. از این رو چندین افسانه سعی در بازگویی خاستگاه این آئین دارند.

در سده سوم میلادی، فرمانروایی به نام کلاودیوس دوم  در روم باستان بود که معتقد بود جنگجویانش باید مردانی مجرد باشند. براساس همین اعتقاد ازدواج برای سربازان امپراتوری روم ممنوع گشت. ظلم و ستم و جدیت در اجرای فرمان اسقف اعظم که فرمانروای بی رحم بود ازدواج را برای تمام سربازان ممنوع کرد. اما در این بین کشیشی با نام والنتاین، مخفیانه پیمان عقد سربازان رومی با دختران محبوبشان را جاری می‌ ساخت. هنگامی که این پیوند های عشقی پنهانی آشکار شدند، والنتاین دستگیر و به اعدام محکوم شد. والنتاین در زندان به دختر نابینای یکی از زندانبانان دل بست و هنگامی که رهسپار مراسم اعدام بود، کارتی برای دختر نوشت با این اجمله: «از طرف والنتاین تو».

جای خالی عشق در روزهای ایرانی
دکتر سارا شریعتی ،استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران درباره توجه و گرایش جوانان ایرانی به والنتاین که هر سال بیشتر از پیش می شود، می گوید: «در جامعه ما تعادلی بین مرگ و زندگی و غم و شادی نیست. ایشان میگوید در ایران ما در هر سال 65 روز برای عزاداری وجود دارد که البته با مردن ایت الله ها این تعداد روزها افزایش هم میابد. اما گفته شده فقط 20 روز جشن برای شادی داشته باشیم. این باعث می شود وقتی در جوانان برای شادی بهانه ای وجود ندارد خودشان شادی آفرینی میکنند. هر جامعه ای که جوانان برای نیاز های اجتماعی و فرهنگی خود پاسخ بومی و داخلی نداشته باشد، از جوامع دیگر وام می گیرد .این وام گیری اول یک دوره مخفی را می گذراند و بعد رفته رفته، جای خود را پیدا می کند. عشق در جامعه ما یک تابوست. طبیعی است که جوانان با دست رسی به رسانه های گروهی (ماهواره و اینترنت) از آیین ها، جشن ها و فرهنگ کشور های دیگر باخبر می شوند و از آنچه پاسخگوی نیازشان باشد، تقلید می نمایند.