اشتراکات در حکومت دیکتاتور ها

مرگ دیکتاتور ها، مرگ ایدئولوژی است.

مانند هر ریزش و رویشی برای عمر دیکتاتور هم پایانی وجود دارد چه در کشور های عربی و آنچه بهار عربی نامیده شده و چه در آفریقای جنوبی و یا کره شمالی. کیم ایل سونگ مرد و ریاست جمهوری کره شمالی به پسرش کیم جونگ ایل به ارث رسید و دیروز هم کیم جونگ ایل سکته کرد و رهبری کره شمالی به فرزند سومش کیم جونگ اون واگذار شد جوری که ریاست جمهوری را مادامالعمر و موروثی نموده است.  در حکومت های دیکتاتوری کوتوله های حکومتی شبانه از سربازی به سرداری میرسند و روزانه از دست رهبران و حاکمان مستبد بالا ترین نشان های ارتشی را دریافت میکنند و به ژنرال های 4 و 5 ستاره مفتخر میشوند که در این میان کیم جونگ اون در سن 28 سالگی به یک ژنرال 4 ستاره ارتش کره شمالی تبدیل میشود.

 معجزه فقط در حکومت های دینی اتفاق نمی افتد بلکه در حاکمیت های کمونیستی هم رهبران مقدسند و منزه از گناه کبیره و معجزه میکنند، شق القمر هم وجود دارد و آدم های شرور به معجزه "دیکتاتوری پرولتاریا" به رهبران کبیر تبدیل میشوند. در حکومت های ایدئولوژیکی رهبران مادالعمر میشوند و البته که پسر می بایست نشان از پدر داشته باشد تا به جا نشینی وی منصوب شود مثل سوریه و کره شمالی و اگر عمری باقی می بود عراق و لیبی و آنچه خواب و خیالی باطل است برای آقا مجتبی فرزند سید علی خامنه ای. 

روند تاریخی تکامل اجتماعی ثابت نموده که بر سر هر سیستم دیکتاتوری یک کلاه ایدئولوژی وجود دارد که در آن افراد بنیان گذار آن ایدئولوژی خود رهبران دیکتاتوری بوده اند که در تاریخ صد و چند ساله معاصر نمونه های آنرا در کشور سابق اتحاد جماهیر شوروی، چین کمونیست، کوبا، فاشیزم هیتلری و اخیرآ هم جمهوری ولایت فقیه اسلامی دیده ایم.  ایدئو لوژی دشمن دموکراسی میباشد زیرا که در حکومت های دیکتاتوری یک نفر بنام ایدئولوگ تمام تئوری ها را فرموله میکند، همه حرف ها را میزند و همه تصمیم ها را هم اتخاذ میکند  و بقیه مردم هم یا به رو و یا به زور مجبور به اجرای آن هستند. در حاکمیت های دیکتاتوری چون دیکتاتورها در قلب مردم جای ندارند پرتره آنها را از در و دیوار ساختمان های بزرگ و کوچک  آویزان میکنند و چون جرأت ظاهر شدن در میان مردم را ندارند عکس هایشان را به مانند لاشه ای گندیده بر بارکش های ارتشی سوار میکنند 

.و در میان حیرت و نفرت مردم در خیابان های شهر و روستا به نماش در می آورند

حکومت های دیکتاتوری چه از جنس اسلامی اش و چه از قماش کمونیستی و یا از نوع فاشیزم هیتلری موارد زیر را در

 :کارنامه های ننگین خود بطور مشرک و سیستماتیک جای داده اند

کشتارهای دسته جمعی

خفقان عمومی

تفتیش های فکری و خانگی

ایجاد سازمان های مخوف و زیر زمینی

دستگیری های جمعی، شلاق و شکنجه، اعدام، تجاوز به ناموس مردم، غارت اموال مردم

جنگ طلبی، تبلیغ وجود دشمن های خیالی برای سرکوب  داخلی، همکاری با سازمان های تروریستی و کارتل های مواد مخدر و قاچاق

بستن در های کشور بروی دنیای آزاد

تعقیب و کنترل آزادی خواهان

جلوگیری از هرگونه خبر رسانی، کنترل شدید وسایل ارتبات جمعی و شنود های تلفنی افراد، انحصار تحصیل – استخدام – سرمایه گذاری و هر گونه رفاه اجتماعی برای نیرو های امنیتی و مزدور های حکومتی. و عیرو...

   

دست آورد های حکومت های دیکتاتوری فاشیستی:

گسستن بنیاد های خانوادگی و تبلیغ جاسوسی در میان اعضای خانواده و محو رابطه های پدر فرزندی و خواهر برادری.

گسترش شدید فحشا و فقر اجتماعی بدلیل وجود هزینه ها و دزدی های سرسام آور حکومتی.

ایجاد نا امنی های اجتماعی، عدم اعتماد مردم به یکدیگر، ایجاد خشم وخشونت میان آدم ها، وجود خانه دزدی ها، کلاه برداری، و تجاوز و قتل و غارت عمومی. 

بد نیست این را هم یاد آور بشوم که استالین به تنهایی 20 میلیون انسان را در شوروی به عنوان بورژوا از دم تیغ دیکتاتوری پرولتاریا گذرانید.

"صدر مائو" در زمان انقلاب چین و بخصوص در دوران 12 سال انقلاب سیاه فرهنگی 100 میلیون از انسان های بیگناه چین را  به جوخه های اعدام سپرد.

فاشیزم هیتلری فقط ده میلیون و 500 هزار انسان را بعنوان یهودی و آدم های مریض و از کار افتاده سوزانید و از بین برد و در جنگی که به پا کرد بیش از 40 میلیون انسان را بکام مرگ کشید. جمهوری اسلامی هم بعد از سی و دو سال کشت و کشتار هنوز به اعدام و شکنجه انسان ها مشغول است و این کشتار ادامه دارد تا روزی که بساط این حکومت فاشیستی/ دیکتاتوری به همت مردم آزادی خواه ور چیده شود.

مرگ بر دیکتاتوری، مرگ بر ایدئولوژی – زنده باد آزادی.